Persoonlijke verhalen

Hieronder vind je een aantal getuigenissen over het ontstaan van drugproblemen. Zoals je zal merken kunnen er verschillende factoren een rol spelen bij het ontwikkelen van problematisch druggebruik.
Namen en leeftijden werden om privacy redenen gewijzigd.

Wil jij ook bijdragen aan deze rubriek met je verhaal ?
Verstuur het naar i10836160n145493936f29727425o727327516@133065609d189235368r1697043669u1882479582g1563453783h216877533u2058881271l850697294p1007746577.522282357b708212866e2108846193. Je verhaal wordt anoniem gepubliceerd.

getuigenissen druggebruik

Steven (19 jaar): GHB

Ik ben al vroeg beginnen experimenteren met drugs en ben ook al aan meerdere dingen verslaafd geweest. Toen ging ik GHB gebruiken...

In het begin was het allemaal ZO fijn met GHB en was het alleen maar in het weekend dat ik gebruikte, wanneer ik op stap ging. Ik voelde mij er zo gelukkig door en alles verliep enorm vlotjes. Ik had het gevoel dat ik heel de wereld aankon.

Maar na een tijdje begon ik grotere hoeveelheden te kopen om het ook goedkoper te maken, waardoor ik ook door de week ben beginnen gebruiken.

Ik kon alles aan. Zelf ben ik iemand die een beetje teruggetrokken is maar onder invloed  durfde ik alles en dit allemaal zonder afkick.

Na een paar maanden ook meerdere keren door de week gebruiken, begon het effect toch al te minderen. Ik kon moeilijker in slaap vallen en bij momenten begon mijn hart sneller te slaan. Maar spijtig genoeg ben ik toch nog blijven doordoen.

Uiteindelijk was het zo ver gekomen dat wanneer ik om de 2 uur niet iets bijnam, ik mijn eigen lichaam niet meer onder controle had. Ik kreeg last van spiertrekkingen, bibberen enz. Gewoon slapen zonder ging niet. Ik werd om de 2u wakker en als ik dan nog wat wou slapen moest ik weeral bijnemen.

Buiten komen zonder was voor mij geen optie meer, want ik durfde niemand meer aan te spreken en mijn hart zou het allemaal niet aankunnen om normaal te functioneren zonder ghb.

* * *

Ellen (25 jaar): XTC

Vanop afstand

Ik was 17 en had een iets oudere vriendin die naar house- en gabberparty's ging. Ze gebruikte ook XTC en speed om de hele nacht door te kunnen gaan. 'Afkoelen' deed ze met alcohol en cannabis. Ik was gefascineerd door haar verhalen. Wat doet het met je? Wat beleef je dan? Wat maak je allemaal mee? Maar ik ging het zelf nog niet proberen, dat kwam pas twee jaar later...

De eerste keer

Ik leerde andere vrienden kennen en begon regelmatig uit te gaan in bepaalde discotheken. Ik vond het fantastisch: de muziek, de lichteffecten, de sfeer. Ik ondervond wel dat in onze vriendengroep een paar mensen ergens geheimzinnig over deden. Dat waren diegenen die het hardste en langste konden doorgaan viel mij op. Uiteindelijk kwam ik er achter: XTC. Heel mijn vroegere interesse kwam terug. Nu kon ik het zelf proberen. Ik bestelde een pil voor de volgende week. En toen ging het dus echt van start. Het was 'mindblowing'. Ik kwam helemaal in trance van de muziek, een wereld vol kleuren en ongelofelijk 'blij' op de één of andere manier. Iedereen leek van mij te houden en ik hield van iedereen. Ik ben heel de nacht doorgegaan. Daarna volgde een soort terugslag, maar dat nam ik er gemakkelijk blij. De herinnering aan de ervaring veegde dit nadeel weg.

Verder

Het volgende weekend nam ik 2 pillen. Het ging goed van start, net zoals de eerste keer kon mijn geluk niet op. Toen ging het even fout. Iets te lang doorgegaan of niet genoeg gedronken. Ik werd enorm misselijk en moest overgeven. Daarna heeft iemand me thuis gebracht. Ik was gecrashed maar vond het niet zo erg. Het woog niet op tegen de heerlijke ervaring. De twee volgende maanden gebruikte ik nog vijf keer. Ik keek alleen maar uit naar de volgende 'rave', naar de volgende gelegenheid om te 'vliegen'. Ik zocht tussendoor wat info op internet en toen werd me duidelijker waarom ik die paar dagen na het weekend geen honger meer had en waarom mijn week pas vanaf dinsdag of woensdag begon. Iets kalmer aan doen, dacht ik toen.

Doorgaan

Ik nam me voor om nog enkel eens in de 6 weken te 'trippen'. Dan zou ik maximaal van de effecten kunnen blijven genieten. Die dip achteraf kon ik er dan gerust bijnemen. Het liep toch iets anders. Ik zat nog steeds in dezelfde vriendengroep en die drongen aan om mee te blijven doen. Een weekend 'zonder' leek me inderdaad nogal saai. Ik keek eigenlijk voortdurend uit naar het volgende feest. Om de 6 weken, werd om de 4, dan om de 2 en uiteindelijk elke week. De effecten van de XTC werden wel minder. Ik kon wel heel de nacht doorgaan, maar dat 'hemelse' gevoel kwam minder en minder. Ik ging meer slikken per avond, maar toen liep het erger mis. Ik werd verschrikkelijk misselijk en kreeg daarna de daver op het lijf. Een vriendin probeerde me gerust te stellen, maar ik vertrouwde haar niet. Ik dacht dat ze me vergiftigd hadden, dat ze een experiment met mij aan het uitvoeren waren. Ik heb me ergens in een donker hoekje verstopt en gewacht tot de angst minder werd. Dan ben ik naar huis 'geslopen', steeds wegduikend wanneer ik iemand op straat tegenkwam.

Tijdelijk stoppen

Tijdens de volgende dagen bleef ik me onwerkelijk voelen, alsof ik het contact met mezelf en de omgeving kwijt was. Ik voelde me als een 'verdwaalde en verdwaasde geest'. Ondertussen begonnen mijn ouders en andere vrienden ook te merken dat er 'iets niet klopte'. Maar ik heb ze gerust gesteld. Ik deed 'raar' en was 5 kilo kwijt geraakt op een paar maanden tijd omdat ik 'liefdesverdriet' had. Dat maakte ik hen wijs om dat 'raar doen' te verklaren. Ik besloot wel om zeker 6 maanden geen XTC meer aan te raken. Ik ging niet meer uit met de 'rave vrienden' en hield me gedeisd.

Terug proberen

Een half jaar later. Het was nieuwjaar. Ik kwam de oude uitgaansvrienden terug tegen. Feesten? Echt feesten? Why not? Ik slikte terug XTC en het was bijna zo goed als de eerste keer. Ik was helemaal door het dolle heen. Ik amuseerde me enorm, bereikte de hemel opnieuw en had  mijn beste vrienden weer terug. Ik had het terug helemaal onder controle en zei kordaat nee, wanneer ze me uitnodigden voor de vervolgparty tijdens het volgende weekend.

The end

Maar 2 weken later had ik er terug zin in. Ik had met mezelf afgesproken dat ik zeker 6 weken zou wachten, maar de zin was bijzonder sterk en ik had daarvoor toch 6 maanden bewezen dat ik er niet afhankelijk van was? Ik zocht één van mijn uitgaansvrienden op om iets te bestellen. Hij bood  me een lijntje cocaïne aan. Ik wilde niet aan dat spul, waarop hij me uitlachte. Hij noemde me een 'saaie trut'. Even later wilde hij plots met me vrijen. Ik duwde hem weg en ging naar huis. Onderweg smeet ik de pil die ik gekocht had weg. Ik was 'gedegouteerd'.

Ondertussen

Ondertussen ben ik 2 jaar verder. Geen XTC meer voor mij en dat blijft zo. Ik heb geen spijt van de ervaringen die ik ermee gehad heb, maar er blijft weinig van over. Het heeft mijn leven niet echt 'verrijkt' en die vriendschappen die je hebt of de 'liefde' die je voelt stellen eigenlijk niks voor. Het lijkt allemaal echt op die momenten, maar in feite is het nep. Over and done with!

* * *

Mark (43 jaar): cannabis, XTC, cocaïne

Blowen om me beter te voelen

Toen ik 16 was geraakten mijn ouders verwikkeld in een vechtscheiding. Bijna dagelijks waren er heftige ruzies waar ik machteloos op stond toe te kijken. Ik was nogal verlegen en hield die problemen voor mezelf. Omdat mijn ouders nog amper aandacht aan mij schonken kon ik 's nachts gemakkelijk het huis verlaten en wat rondzwerven op straat. Ik begon samen met een paar anderen weed te blowen. Ik werd er vrolijk van en kon de problemen thuis van mij afschuiven. Geleidelijk begon ik heel de dag door te blowen want dan ging alles beter. Mijn ouders hadden niets in de gaten. Na een paar maanden had ik wel het gevoel niet zonder weed te kunnen, want niet blowen was hetzelfde als mij slecht voelen. Toen ik ouder werd begon ik uit te gaan. Housemuziek was toen sterk in opkomst. Ik kon er helemaal in opgaan en de rest van de wereld vergeten. En met XTC ging een nieuwe wereld voor me open...

Feesten

De eerste keer toen ik XTC gebruikte had het een fantastisch effect op mij. Ik zat plots boordevol energie, ik kon alles aan, ik zocht contact met mensen die ik voordien niet eens durfde aanspreken, ik ging helemaal uit mijn bol maar had toch alles onder controle. De afkick probeerde ik op te vangen met blowen, maar daar werd ik helemaal down van. Speed werkte veel beter. Ik zakte niet meer ineen na elk weekend en kon ook de rest van de week scherp blijven. Ook al keek ik alleen maar uit naar het weekend, want dan leefde ik echt.

In stemming blijven

De weekends begonnen op vrijdagavond en duurden tot maandagmorgen. Ik begon meer XTC te slikken om dat fantastische gevoel van de eerste keer terug te krijgen en vast te houden. Maar dat werkte niet. Ik werd er wel 'hyper' van maar dat goede gevoel bleef weg. Toen ontdekte ik coke. Dat was het! Niet hetzelfde als een XTC trip, maar tenminste geen leeg gevoel meer. Ik was terug 'the man', kreeg er enorm veel zelfvertrouwen en voelde me superieur. Spijtig dat een lijntje niet erg lang werkte...

Meer lijntjes

Met die coke ging het erg snel. Eerst hield ik het bij 1 gram per dag. Toen werden het 3 of 4 gram. Ik stopte met de school want dat verveelde me alleen maar én ik had meer geld nodig. Eerst deed ik hier en daar wat kleine jobs, toen ging ik zelf dealen. Dat bracht flink wat op, terwijl ik mezelf als eerste kon bedienen. Tot ook dat niet meer voldoende was. Ik snoof zelf meer dan ik kon verkopen. Om aan meer geld te komen begon ik mensen en firma's op te lichten. Ik dacht dat die 'sukkels' niets door hadden, maar het liep fout af. Ik mocht een paar keer van een verblijf in de gevangenis 'genieten'. Het hield me niet echt tegen om verder te gebruiken wanneer ik de kans kreeg. En kansen waren er ook in de gevangenis. Ondertussen kreeg ik wel terug een beter contact met mijn vader, ondanks mijn criminele avonturen.

Doorbraak

Het deed me goed om met mijn vader om te gaan. Hij steunde me door dik en dun, ook financiëel. Op een bepaald moment gaf hij me een cheque om een advocaat te betalen. Ik verzilverde de cheque... en kocht er coke mee. Eerst was ik de koning te rijk, maar toen begon er iets te knagen. Ik begon te zien waar ik mee bezig was. Ik was alles aan het kapot maken. Uiteindelijk heb ik mijn vader alles opgebiecht, want ik kon er niet langer mee leven. Hij kreeg toen pas goed in de gaten hoe erg ik eraan toe was. Ik wilde ermee kappen en liet me opnemen in een psychiatrische kliniek. Ik durfde niet op mezelf te vertrouwen om de afkick door te komen. Die heeft maanden geduurd. Niet zozeer lichamelijk, maar psychisch. Ik voelde me een wrak, was helemaal leeg, kon niets meer aan. Ook maanden na de opname bleef dat 'down' gevoel hangen, maar ik bleef clean, wilde niet terug in dezelfde mallemolen terecht komen.

Uitweg

Toen begon er licht aan het einde van de tunnel te komen. Ik begon me stilaan beter te voelen en mijn vader hielp me om terug zelfstandig te gaan wonen. Toen leerde ik mijn vriendin kennen. We gingen samenwonen en kregen een dochter. Ik had vast werk en het ging ons voor de wind.

Een stap terug en weer verder

Toen kwam er een kink in de kabel. Een oude rechtszaak die uitgesteld was, kwam plots terug boven water en ik werd veroordeeld. Om een lang verhaal kort te maken: ik kwam terug in problemen, kreeg ruzie met mijn vriendin en we gingen uit elkaar. Na de gevangenis stond ik letterlijk weer op straat. Ik was depri en zocht een paar oude 'vrienden' op om wat wiet te kopen. Ik kon echter coke krijgen en ik ging opnieuw onderuit. Met steun van mijn vader krabbelde ik terug recht en ging in begeleiding bij de CAD. Ondertussen gaat het weer een paar jaar goed en heb ik mijn leven terug in handen genomen.

* * *

Arnold (22 jaar): speed

Snel en hard

Ben nogal een experimenteerder. Als het maar extreem is, dan wil erbij zijn. Als kind klom ik in bomen en ging dan aan de hoogste tak hangen. Als puber scheurde ik rond op een opgefokte brommer. Wat zou er gebeuren als ik deze bocht met de ogen toe neem? Ik deed aan bergbeklimmen en valschermspringen. Op de rand leven, daar hou ik van. Toen ik begon uit te gaan vond ik het maar niks dat ik na 10 of 15 glazen bier wankel op mijn benen stond en slaap kreeg. Speed kon dat echter verhelpen...

"Iets goeds..."

'Ik heb iets goed voor je" zei een kennis toen ik me weer eens amper staande kon houden aan de toog. Hij legde me een lijntje in de toiletten en wow... dat was het! Vanaf toen had ik altijd speed op zak. Moe? Een lijn of twee en weer verder. Ik kon dagen rondlopen zonder slapen. Ik kon uren praten (maar vraag me nu niet meer waarover), maar ook alles geven op mijn werk. Ik beulde me letterlijk af in een steenhouwerij. Mijn baas was erg tevreden over mij. Dat ik soms ongeduldig en brutaal uit de hoek kon komen nam hij erbij. Ik kon ook ontzettend goed drinken op speed. Ik werd er gewoon niet dronken van, maar voelde me opperbest. Alle voordelen van alcohol zonder de nadelen. Goed, de katers waren soms verschrikkelijk, maar niet zo erg dat ze niet konden verholpen worden met wat wat pijnstillers en een paar stevige lijnen.

Uit de bocht

Omdat ik altijd nieuwsgierig ben naar iets nieuws, kon ik geen nee zeggen teggen een handvol paddo's op een feestje. Ik had natuurlijk speed binnen en daar al goed op gedronken, maar so what? Het ging erg hard. Ik zag lampen veranderen in laserstralen en bloemen uit de hoofden van de mensen groeien. Rond 8 uur 's morgens begon ik terug op de wereld te komen, maar voelde me wat 'nevelig'. Er is niets dat een stevige lijn niet kan verhelpen, dacht ik. Dus ik maakte ze extra stevig, want ik was al aan de derde dag zonder slaap toe. Iets te stevig bleek achteraf. Op een bepaald moment voelde ik het bliksemen in mijn hoofd. Het leek wel of mijn hersenen knetterden. Ik hoorde ook stemmen die tegen me zeiden dat ik moest oppassen, dat ze me in de gaten hielden, dat er iets ging gebeuren. Ik dacht: nu wordt het menens. Ik ging de straat op, maar had direct in de gaten dat iedereen naar me keek. Ik werd ook gevolgd. Welke straat ik ook insloeg, welke schijnbewegingen ik ook maakte, ze bleven me achtervolgen. Volgens mij had 'de staat' besloten me te liquideren. Ik moest verdwijnen maar het mocht niet te sterk opvallen. Iemand sprak me aan. Die heb ik een mep gegeven en uitgekafferd. Ik hoorde politiesirenes en ben gaan lopen. Toen ik over een brug rende wilde ik eraf springen, want ik zag geen uitweg meer. Toen viel ik ergens tegenaan en ging het licht uit.

Terug wakker

Ik werd wakker in een ziekenhuis. Omstaanders hadden een ambulance gebeld. Ik viel snel terug in slaap en heb denk ik 2 dagen geslapen. Terug wakker voelde ik me zo slap als een vod. Ik kreeg een baxter, want ik kon niet eten. Ik ben nog een paar dagen in de kliniek gebleven en heb bijna voortdurend geslapen. Daarna kwamen mijn ouders me ophalen. Ik had ze al maanden niet meer gezien. Ik herkende ze eerst niet en ik vertrouwde ze ook niet helemaal. Waren ze het echt?

Iets kalmer nu

Ik woon voorlopig terug bij mijn ouders. Het gaat wat beter met mij, een paar kilo bijgekomen en terug wat vaste grond onder mijn voeten. Het lijkt wel of ik 20 jaar ouder geworden ben en moet nog wat medicatie nemen om geen last meer te krijgen van wanen. Ik praat om de 2 weken met een psycholoog, die er gelukkig kan inkomen dat ik dat ik nooit zal kunnen stilzitten. Ik moet 'alternatieven' zoeken zegt hij. Ik denk aan muurklimmen en rafting in het zuiden van Frankrijk. Binnenkort kan ik terug aan het werk. Mijn baas denkt dat ik een 'zware depressie' gehad heb, wat hem niet echt verwonderde. Hij vroeg zich al lang af wanneer ik zou 'knakken'. Toch ga ik het iets kalmer aan doen, maar zonder speed deze keer. Ik begin echt door te krijgen dat ik mezelf kapot aan het maken was. Daar pas ik voor, want ik heb nog veel te veel te doen.

* * *